💚 بسرای تا که هستی که سرودن است بودن💚

۱۰۲ مطلب با موضوع «گاه نوشت‌ها» ثبت شده است

موم ماه کن!

💛

 

 

تا در تَنَت تنورِ توان، داغ و در تَب است؛

 

مُهرى ز مِهر و وفا، مومِ ماه کن.

 

 

                                            #تبلور_مهر 

 

 

💛

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

پرستوی بهار...

▫️

 

 

بیخیالِ تمامِ کلاغ هاى بال گسترده بر 

                                                  فرازِ بام؛

تو شادمانه‌تر از هر روز چَه‌چَهِ بزن

                                           پرستوى بهار .

 

 

▫️

 

#تبلورمهر

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

ای روح تکیده!

🌅

 

 

در من، اُفُقی شوقِ تلالؤ دارد؛

       ذوقى بِتَکان بر رُخَت، اى روحِ تکیده!

 

 

 

🌅

 

 

✍🏻 #تبلور_مهر  ✍🏻

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

سبزینه‌های هستی من...

🍂

 

سبزینه هاىِ هستىِ من زرد مى‌شود

زیرا کَز آبِ مِهرِ و وفا دور مانده است

 

ساقى بیار جامِ مِى و سفره ى فنا

دیگر رخى به ساغرِ سرخم نمانده است

 

🍂

 

 

 

 

 

✍🏻 #تبلور_مهر  ✍🏻

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

رگ‌های پیوسته...

⚪️

 

 

با تو که حرف مى‌زنم؛ 

سَبُک مى‌شوم.

انگار که در تنم جز رگ هاى پیوسته، چیزى نیست.

رگ هایى که جُز مِهرِ تو در آن جارى نیست.

 

کور مى‌شوم؛

همچون پرنده اى که در میانِ انبوهِ ابر هاىِ سپید بال می‌زند.

جهان در تصورش به‌جز سپیدیِ ابر نیست.

و 

جهان در تصور من؛

                          به‌جز نورِ مُطلَقِ تو نیست.

 

 

 

⚪️

 

 

#تبلور_مهر

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

آن سیاهی چقدر شبیه من است!

▫️

 

 

تو مى‌روى، آفتاب مى‌رود، ستاره خاموش مى‌شود...

 

تو نیستى، سایه اما هست!

آن سیاهى چقدر شبیهِ من است؛

همانقدر زیبا...

و کسى نیست؛ به تماشایش بنشیند.

 

تمامِ شانه هاى سایه درد مى شود؛

                                 از انبوهِ بى کسى.

 

 

▫️

 

 

✍🏻 #تبلور_مهر  ✍🏻

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

تو شاهد عبور ستاره‌ها بودی...

 

 

جانِ خاکى اش به تنگ آمده بود، از سختى و تیرگىِ اطرافش...

 

در انتظار حرکتى بود، تا بپاشد، بریزد؛

و به راهى بدل شود؛ هموار .

 

تمام عمر سنگینىِ تنش آوارِ زمین بود و سَبُکىِ پاهاى کودکان براى گذر از طویلىِ او قلقلکش مى داد.

قلقلکی تلخ که ساعتى زمان می‌برد؛

و گناهِ پاهاى نازکشان، عطشِ علم بود...

 

آهاى رشته کوهِ اطلسى، که بهار دانه هاى خردل و زمرد به روى تو پاشید.

شاید در میانِ آن کوه هاى سنگىِ سخت، پَست به چشم آیى؛

اما تو استوار بمان.

عیب از چَشمانِ ماست؛

تو شاهد عبور ستاره ها بودى!

 

 

 

 

✍🏻 #تبلور_مهر  ✍🏻

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

بال بلند و نمدین...

▫️

 

گفته بودم، چند شبى‌ست که هراسِ مرگ، از من گریخته ؟!

 

گفته بودم که دلم آغوش بر بالِ بلند و نمدینِ او گشوده؟

 

من که دیگر هولِ فرجامِ عمل هاى بدم را هم ندارم.

 

چون که دارم یاد مى گیرم پاىِ هر کاری که کردم، بى بهانه، بى طلبکارى بایستم.

 

و به پاىِ آنچه نکردم، با طنابِ دارِ سرزنش هایم با نوایى سرد و آرام نمیرم!

 

راستش را بخواهى؛ من دلم قرص است؛ 

چون؛ قاضىِ روزِ قضا " مِهرَبان " است ! 

آرى او مطلق ترین " مِهر " است !

 

 

 

#تبلور_مهر

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

عسل چشم...

🍯 

 

به گَمانم عسلِ چشمِ تو گر گرم نبود‌، 

منِ بیچاره زِ سرماىِ دلت یخ زده بودم...

 

 

🍯

 

 

✍🏻 #تبلور_مهر  ✍🏻

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل

رخشان بتاب...

🤍

 

 

رَخشان بِتاب ...

          چونان که رشکِ آفتاب را برآورى !

 

 

 

🤍

 

#تبلور_مهر

 

 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
مهدیه پوراسمعیل