🌱
یاغى گرىِ احساسم را به حسابِ حسِ حسادتم ننویس...
راستش را بخواهى من به هر آنچه تیرِ نابِ نگاهت مى خورد، غبطه مى خورم.
* آرى تنها غبطه مى خورم *
حسادت تند است، اما غبطه بسى لطیف...
من حتى به زُل زدنِ تو، به جامِ جلوىِ ارابه ى جادویى ات هم ، غبطه مى خورم.
تیله ى عسلىِ چشمانت را که در زاویه ى ناپیداى قلبم قایم کنم ، خیالم دِنج مى شود.
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
#داستان_کوتاه_تبلورمهر
(( #اصلا_گوش_کردى_ببینى_چى_مى_گه؟))
هر صبح گنجشکک نیلىِ جلوى پنجره با صداى جیک جیک مستانه اش مى خواد صبحِ دل انگیزى رو برام رقم بزنه. ولى داره انرژى شو تلف مى کنه...
کابوس هاى هر شبم، مثل شبحِ سیاهى، روزِ تر و تازه ام رو تیره و تار مى کنه.
درگیر میدون جنگیم که یه طرفش صداى گنجشک نازنین با نواى بارون بهاریه و یه طرفش کابوس و وحشت از سیاهىِ شب.
اشعه ى تیز آفتاب که پلاکمو به زور از هم وا مى کنه، بختکِ شب هم خلاصم مى کنه.
- مامان ! این گوشىِ من کجاست؟
- یاسى جون! عزیزم ، من چقدر باید دنبال گوشیت بگردم، بدون کجا مى ذارى دیگه!
- آخه دیشب که تو اتاقم کتاب مى خوندم، بعدش چراغا رو خاموش کردید، نتونستم بیام از خونه بردارم.
- این چه بازىِ تازه ایه دختر ! دو قدم نمى تونستى تا پریز برق بیاى و چراغو روشن کنى؟
- واى چقدر گیر مى دى مامان ، پیدا کردم.
أصلا نمى دونم به کى بگم مشکلم چیه؟
اگه به گیسو بگم باهام بیاد حتما مسخره ام مى کنه.
چاره اى نیست! باید به ریحانه بگم ، حالا با اینکه یه کم اُمُّل تشریف داره ولى از هیچى که بهتره!
- الو سلام ریحان جون خوبى؟
- سلام یاسمین ، ممنونم چه عجب یادى از ما کردى؟
- هیچى مى گم بیا امروز به یاد گذشته ها باهم بریم پارک دُرنا.
- آره یه هوایى عوض مى کنیم، خب من الان کلاس دارم ولى ساعت ٤ به بعد هماهنگ مى شیم.
- باشه خانم دکتر درس خون، بپا از درسات عقب نمونى ها !
————
(( ساعت ٤ بعدازظهر- حوالى پارک دُرنا ))
- یاسمین چرا همش دارى ساعتتو نگاه مى کنى؟
- چى؟ خب ؛ آخه من عاشق این ساعت مچى ام، بندِ چرمى مِسى رنگش بهم انرژى مى ده! بهم مى گه تو جذابى !
- همیشه عاشق رنگ مِسى بودى.
- آره یه انرژى خاصى توشه، انگار مى خواد آدمو تو خودش ذوب کنه.
- حالا راستشو بگو ببینم چى شد که یادِ همکلاسى دبیرستانیت افتادى؟ خیلى وقته تو گروه هم نمیاى؟!
- آخه فازِ همه قاطى پاتى شده! حوصله چرت و پرت هاشونو ندارم. بیشتر دوس دارم رُمان بخونم.
- اینکه خیلى خوبه، منم عاشقِ کتاب خوندنم، اونم از نوعِ رمان، حالا چیا مى خونى؟
- بیشتر تو ژانرِ تخیلى... عاشقِ سوررئالیسمم ... حس مى کنم تو یه دنیاى دیگه زندگى مى کنم. انگار همه چى جون داره، در باهام حرف مى زنه، دیوار برام قصه مى خونه.
- بابا ما تو خودِ رئالیسمش موندیم... سورِشو کجاى دلمون بذاریم.
- دیوونه....! تو هم همیشه با این تیکّه هات...
- مى گم معجون هاى اینجا حرف نداره یاسى! منو بردى سال هاى گذشته . چقدر با بچه ها میومدیم اینجا . از رویاهامون، آرزوهامون باهم حرف مى زدیم.
- آره چقدر حال دلم اون روزا خوب بود.
- بعله، یه خورده هم کله ات بوى قرمه سبزى مى داد....
دوباره خونه و من و یه اتاق که روزاش برام عین بهشته و شباش جهنم.
هرکارى کردم نتونستم حرف دلمو به ریحان هم بگم.
دوباره شبحِ تاریکى داره میاد سراغم ، موهاى مشکیمو مى بپیچه دور گردنم و نواىِ مرگ برام مى خونه... چاره اى نیست ، باید بهش پیامک بدم؛
🤳 : ریحانى ، بیدارى؟ مى گم روز خوبى بود ها، راستى تو اونموقع ها از یه روانشناس کلى تعریف مى کردى مى شه شمارشو بدى؟
🤳🏻 : آره بیدارم، با مامانم خیلى صمیمیه بذار برات وقت بگیرم فردا صبح بریم.
چقدر سخت بود ولى تونستم بگم، مثلِ یه کوچه بن بست شدم که ١٠ تا بولدوزرم نمى تونه ازش یه راهى به بیرون باز کنه ، خوبه نپرسید واسه چى مى خواى! خوبه که انسانیت حالیش مى شه.
—————-
خیابونِ رازى با همه ى شلوغیاش یه حسِ تکاپو و امید بهم مى ده،همه دارن مى دُون ! اونم براى به چیز! به دست آوردن دوباره ى سلامتى، فقط یه چیز برام مجهوله، خانوماى باردارى که مى بینم... آخه با چه هدفى یه دیوونه ى دیگه رو به این دنیا اضافه مى کن!
-خب یاسى جون، اینجاست. ساختمون گلستان طبقه ى ٦
چقدر مطبِ ساده و معمولى داره، معمولى تر از اون چیزى که بهش کلمه ى (( معمولى )) اطلاق مى شه.
صندلى هاى پلاستیکىِ رنگارنگ، تابلو هاى رنگ و رو رفته از طبیعت، و یه منشىِ درب و داغون.
بلاخره بعد از نیم ساعت نشستن تو صندلى هاى خشکِ اتاقِ انتظار و پُر چونگىِ ریحانه که این خانوم دکتر اِله بِله ، خیلى دست به خیره و مراجعه کننده هاى کم بضاعت رو رایگان مى بینه و خودش مى ره دنبال بچه هاى کار و مشاوره شون مى ده و از این حرفا .... نوبتِ من رسید.
داخلِ اتاقش یه ذره بهتره، چه چهره ى ملیح و دوستداشتنى داره، روسرى مشکى و زرشکى با اون گیره اى که ازش مرغِ آمین آویزونه چقدر به سفیدىِ صورتش میاد.
-مى دونید خانم سلیمى ، من یه ترس عمیقى تو وجودم رخنه کرده، همش فکر مى کنم الان یکى از پنجره اتاقم میاد تو ، یا درِ کمد تبدیل مى شه به زامبى و منو قورت مى ده، و وحشت غیر قابل توصیفى از سیاهىِ شب دارم.
- خب عزیزم أخیرا اتفاقى که باعث تحول روحیت بشه نیفتاده؟ مثل دیدن یه فیلم ، یا سفرى که توش حوادث ناگوار رخ بده؟ یا مشکلات خانوادگى؟ و...
- نه خانم دکتر پدر و مادرم که باهم توپّن ، ترم یک دانشجوى زمین شناسى ام که چندان علاقه اى هم بهش ندارم، با مسافرتم حال نمى کنم و بیشترِ وقتم رُمان مى خونم...
- خیلى هم خوب، چه تیپ رمانایى مى خونى عزیز؟
- بیشتر رمان هاى هیجانى ، مبهم ، رازآلود، معمایى اون چیزى که بهش سوررئالیسم مى گن ، البته با ناتورال هم میونه ى خوبى دارم.
- خب عزیزم، من با خیلى از جووناى هم سن و سالِ تو که بعضا دچار این مشکل شدن صحبت کردم. براى سن و سالِ تو بدونِ هیچ مطالعه ى بنیادى و ریشه گیرى افکارت، خوندن این تیپ رمان ها اونم بطور افراطى باعث یه همچین اختلالات ذهنى مى شه که اگر ادامه پیدا کنه ممکنه شرایط جبران ناپذیرى پیش رومون باشه، من تو این مواجهه ها ازشون خواهش مى کنم که چند جلسه ، هم صحبت بشیم .
از توهم همین خواسته رو دارم بعلاوه اینکه براى یه مدت سبکِ مطالعه ات رو تغییر بدى که با مشورتِ خودت یه سرى کتابا رو براى مطالعه تو این مدت انتخاب مى کنیم،بعدش که وضعیت روحیت به شرایط سابق برگشت بعد از چند مدت با یه سرى مقدمات، دوباره اگه إصرار داشته باشى مى تونى به سبک قبلى مطالعاتت برگردى.
- ولى من با این رُمانا زندگى مى کنم. مطمئنم به این کتابا مربوط نیست. اگر تخصص ندارید لطفا نظراى سنتى ندید، از نظر شما چه کتابایى خوبن؟ حتما انتظار دارین بشینم تاریخ بیهقى بخونم، ببخشید وقتتون رو گرفتم. با اجازه!
نمى دونم با خودش چى فکر کرده، از اولشم باید خودم دنبال یه دکترِ لارجِ آدم حسابى مى گشتم، از این ریحانه که آبى واسه آدم گرم نمى شه، اَه...
- ریحانه اینو از کجا گیر آوردى؟ برگشته مى گه بدون ریشه گیرى افکارت اینجور کتابا باعث اختلالات ذهنى مى شه... خوبه رُک نگفت که دیوونه اى!
از همون اول که داخل اتاق شدم با دیدن اون چادر مشکى که تو خلوتِ خودشم چپونده سرش باید مى فهمیدم اُمُّله...
مى گه سبک مطالعاتیتو عوض کن! حتما انتظار داره روزى ١٠ صفحه نهج البلاغه و صحیفه سجادیه بخونم و تو دوره هاى حرفه اى هم گلستان سعدى و مناجات خواجه عبدالله انصارى بخونم!
اَه ... دو ساعت از وقتم تلف شد....
- یاسمین..... أصلا گوش دادى ببینى چى مى گه؟
- بله خانوم دکتر! باید خودم یه آدمِ درست حسابى پیدا کنم، خب دیگه من خسته شدم فعلا خدافظ
- خداحافظ
بدبختا تو این دنیا دلشون به چى خوشه نمى دونم!
باید تو نِت بگردم ببینم بهترین روانشناسِ این شهرِ درِپیت کیه؟
( ساعت ١٠ صبح- مطب آقاى دکتر آرمینِ آریا )
ووه... چه مطب باحالى ، صندلى هاى چرمى و استند هاى فانتزى و تابلو هاى انتزاعىِ مدرن...
أصلا از اسمش معلوم بود آدم حسابیه .
- خانم دلارام بفرمایید داخل.
چه اتاق باکلاسى داره، طراحى شده با مدرن ترین مِتُدِ دکوراسیون داخلى ، چه خوشتیپ و باکلاس، ترکیب لباسش با پاپیون سُرخابیش بى نظیره.
- سلام آقاى دکتر آریا، از آشنایى تون خوشبختم.
- سپاس خانمِ ....نام بیمار؟
- بیمار که...! یاسمینِ دلارامم.
- خب کمى از خودتون بگید.
- من دانشجوى زمین شناسى ام، شدیدا اهل مطالعه و کنجکاو... با داستان هایى که مى خونم زندگى مى کنم ، از لوسترِ اتاقم گرفته تا زیرپایى جلوى در احساس مى کنم زنده ان و باهاشون حرف مى زنم، تنها مشکلم با شبِ ازش وحشت دارم، حس مى کنم قراره سقف شکافته بشه و یه موجود هشت دست و پا بهم حمله کنه...
- راستش ظاهرا شما دچار (( آگورافوبیاى خفیف )) شُدید که یک سرى تصویرسازى هاى مهیجِ که فراتر از ظرفیت درونى شما بوده باعث این پِرابلِم شده. این مسئله مى تونه ناشى از یه سرى فیلم، حادثه، داستان و یا مسائل نادرِ هیجانى و استفاده از محرکات ذهنى باشه. نظر خودتون چیه؟ چى باعث شده؟
- نمى دونم. یعنى شمام مى گید کتابایى که مى خونم باعث شده؟
- دنیاى فرا واقعى سرشار از تناقض هاست که اگر بدون توسعه ى ظرفیت درونى و مطالعات بنیادى وارد این جریان بشید دچار (( اَپرنت موشون )) مى شید که همه ى اجسام رو در حال حرکت مى بینید. درست حدس زدم، شما علاقه مند به سوررئالیسم هستید؟
- دقیقا
- خب یه چند جلسه باید مراجعه کنید. کتب مطالعاتیتون رو متوقف مى کنید و از کتبى که من پیشنهاد مى دم مى خونید تا سیر درمانتون کامل بشه.
- اوهوم، باشه ممنون
—————-
اینم که همون حرفا رو گفت که قاطى چن تا کلمه ى قلمبه سلمبه شده بود! ولى .... با پول ویزیتِ ٥ برابرِ اون...
- الو ریحانه سلام، خوبى ؟ مى شه دوباره شماره ى خانم دکتر سلیمى رو بدى؟
- چى؟ تو که مى گفتى چرت و پرت مى گه و کلى لیچار بارش کردى؟!
- راستش مطبِ یه دکتر باحال تو برجِ آناهیتا رفتم اونم همون حرف ها رو قاطىِ چن تا اصطلاح که معنى شونو نفهمیدم بهم گفت، بعلاوه اینکه ٥ برابرِ ویزیت اون ازم پول گرفت.
- دیروز بهت چى گفتم دختر عاقل ! ( نبین کى مى گه ! ببین چى مى گه ! )
- باشه بابا فهمیدیم ؛ شما بهترى خانوم دکتر.
📝
پیام ِ #الیزابت_گیلبرت به یک جهان، و#پاسُخَکِ_تبلورمهر به لیزِ عزیز...
⁃ #الیزابت_گیلبرت : ایده ها زنده هستند، ایده ها به دنبال همکارانى از جنس انسان که بیشتر در دسترس باشد مى گردند.
ایده ها هوشیار هستند، ایده ها از روحى به روح دیگر منتقل مى شوند.
ایده ها همیشه در تلاشند تا سریع ترین و تاثیرگذارترین راه به زمین را پیدا کنند درست مثل کارى که رعدو برق مى کند.
به عقیده ى من الهامات درونى همیشه در تلاش هستند تا به بهترین نحو ممکن با شما همکارى کنند؛ اما اگر آماده یا دردسترس نباشید، ممکن است که شما را ترک کنند و به دنبال همکار دیگرى بروند.
⁃ #تبلور_مهر : لیزِ عزیز ، من نمى دانم که ایده ها چگونه مى آیند، چه لباسى به تن دارند، یا از کجا فرود مى آیند.
راستش من مى ترسم از آنکه روزى در تختخواب خود دراز کشیده باشم و ایده اى بلند قامت با چشمانى تیله اى و جامه اى همچون الماسِ تراش نخورده بالاى سرم وار بیفتد و بگوید : از من بنویس...
اما مى دانم آنکه مافوقِ هستىِ ماست؛ اراده مى کند، برخى ایده ها در جهان از حالت بالقوه ( پنهان ) به حالت بالفعل (حاضر در حال ) برسند.
آنگاه ایده اى را به دل و نگاهِ یک نفر محول مى کند، اگر به سویش شتافت مالِ او مى شود. ولى اگر استقبال نکرد براى آنکه این امر به انجام برسد به فرد دیگرى سپرده مى شود.
مى دانى ؟! نامِ آن که مافوقِ هستى ماست؛
🌱(( خداست))🌱
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
☕️
دعوتِ
* تو * را ....
به کافه ى یمنىِ سرِ کوچه مان که اجابت مى کنم.
و فهرستِ نوشیدنى ها را که در مقابل چشمانم مى گیرى.
درگیرى جسم و جانم آغاز مى شود..
نمى دانم دلچسبى کاپوچینو ، با شکلات تلخ کنارى اش را طلب کنم؟!
یا دلپذیرىِ گرماى صورتِ شیرى ات را با عسل چشمانت؟
تو که خوب مى دانى طعمِ گسِ شکلاتِ تلخ مجنونم مى کند.
اما عسلِ چشمانت چیز دیگریست...
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
🌱
گل هاى سرکشِ باغِ کوچکِ درونم را از بیخ مى کِشم...
به این امید که تو از جاده ى هموارِ مِهر، چه نیک مى آیى و بذرِ عدل و عاطفه و عشق مى فشانى...
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
✍🏻
گاهى وقتها که قلم به دست مى گیرم از سرِ شوق؛
لحظه ى آغازِ نوشتن، ناگاه قلمِ دلبندم دو پاى چابُک از قلمِ دیگرم قرض مى کند و پا به فرار مى گذارد.
واژه ها، یکى پس از دیگرى از سُطورِ مشکى رنگِ دفترم سُر مى خورند.
جمله ها، چونان لشکریانِ گریخته از خصمِ دشمن به تعجیل مى شتابند.
گاهى کلى تصدّقِ چند حَرَکه ى کوچک مى گردم تا از برگه هایم جُم نخورند.
آه ؛
براى متبلور کردن مِهر در دفترِ یادداشتِ محبوبم ؛ چقدر باید دنبال واژه ها و جمله ها، حتى حَرَکه ها بِدَوَم...
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
🌃
سکوت بى بدیلِ شب از راه مى رسد.
به کنج تنهایىِ دلاویزِ خود مى خزم.
سراغِ قسمتِ آشنایى از گوشى ام را مى گیرم ؛(( موسیقى)).
برخى از ترانه ها بدون آنکه کلامى بگویند ، جزءِ فانتزى روانت را قلقلک مى دهند و رویاهاى کودکى به درونِ ذهنِ پُر تلاطُمَت فوران مى کنند.
یک جزیره ى سرسبز، در میانه ى اقیانوسى به رنگ فیروزه ى ناب، درختانى با تنه ى بنفش و برگ هاى نارنجى، و همان کلبه ى صورتى رنگ با شیروانى یاسى و ریزش بارانى از شکلات هاى رنگى....
آنگاه مردى با هیکلِ متناسب و موهایى که چون خرماى گرمِ تابستان مى درخشید، دسته اى از شکوفه هاى نرگسِ ریز در دست و شاخه گل تبسمى روى لب هایش، از راه مى رسد.
از پشت پنجره ى مشبک نگاهم مى کند و من بدون درنگ در را به رویش مى گشایم.
راستش را بخواهى همه چیز همچنان رویایى اند.
اِلّا تو ...
که آرام روبروى من،طفلِ نازکمان را به آغوش کشیده اى و به خواب رفته اى.
و آن دسته گل نرگس روى میز است...
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
مقصودِ از نقش آفرینىِ قلم روىِ سپیدىِ کاغذ چیست؟
.
.
نوشتن، فرح بخش ترین گذرانِ عمر است؟
یا براى نامورى مى نویسى؟
یا منحصرًا دوستدارِ آنى؟
.
.
من مى نویسم،
تا تک تک کلماتم دستِ نوازشى باشد بر سرِ طفلى بى کس و تنها.
کلماتم قطرات شبنمى باشد از شوق، بر چهره ى سرخِ دخترکى زیبا.
یا واژه ها منجى شوند و غریقى را از گردابِ یأس فراکِشند.
یا نورِ مِهرى باشند و بتابند بر ضمیرِ مردمانِ سرزمینمان، که نوازشگرِ خاطرِ نازکمان باشند...
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
# مخاطب خیلى خاص ❣️
مى خواهم براى تو بنویسم...
سنگ الماسین غرورم را که بشکنم خواهى دید که وجودم همه لبریز از مهر بى پایان توست...
اما، صد حیف که شکستن الماس کار هر شیشه گرى نیست.
تو مرا لیلى تب دار قصه ى خود کردى و من به خیال خام خودم باشکستن جام بلورین غرورت! تو را از خیل عظیم دیگران جدا کردم...
من چه مى دانستم که آن جام ظریف ، آیینه ى جام إحساس توست!
حالا بدان...
که دروازه ى عظیم عشق را تو به رویم گشودى و دنیایى از نادیدنى ها به استقبالم آمدند؛ و در آن وادى عشق بسیار آموختنى به من آموختى...
بیش از این دوستت خواهم داشت.
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
عصرانه ى امروز من بدین قرار است؛
پنجره اى نیمه باز و هواى مطبوع بهارى، که پندارى زمستان را زیر چارقد نیلىِ خود پنهان کرده است.
واى که صداى نازک گنجشکک سبز و آبى، چه مستانه مى بارد و شیرینى اش دهان طبعم را نشاط مى بخشد.
و خنده ى آن کودک بازیگوش ، از شادى گلى که روانه ى دروازه ى حریف کرده است، چقدر ملس است.
نوش روحم باد ! این عصرانه ى زمستانى.
✍🏻 #تبلور_مهر ✍🏻
