🖋

 

#خرده_افاضه_ها

#انسان_های_کارنابلد_دست_از_پا_درازتر

 

 

گاه با انسان هایی مواجه می‌شویم که در کارِ خود کاسه‌ی لبریزِ قصورند، حالا هرچه قدر هم می‌آیی و در مقابلشان ارزش‌ها را یادآوری می‌کنی و سلسله مراسمِ مطالبه راه می‌اندازی فایده که ندارد هیچ! با کمال تبختر سر بالا می‌گیرند و بادی به غبغب می‌اندازند و در نهایتِ اهمال می‌گویند؛ همه‌چیز تقصیر شماست! پرداختِ ناصحیحِ شما به وظایفتان، همچین نتیجه‌ای به بار آورده است.

 

اینجاست که باید یک آهِ جان‌گداز از نهاد برآورد، سر به جَیبِ مراقبت فرونهاد، لحظاتى با خداى خود معاملت نمود، با طبیعت جدال کرد، سپس دست بر زانو نهاد و بلند شد. و به‌تنهایی برای اعتلاء نهاد مربوطه تلاش کرد.

 

از این انسان‌ها کم نیستند ها، مژدگانی بدهید که بسیار هم زیادند. 

به ما همیشه گفته اند که درگوشی صحبت کردن خوب نیست؛ اما بیایید من درگوشی به شما بگویم؛ راستش را بخواهید من اوایل فریبِ صحبت‌های این بزرگواران را می‌خوردم، یک لیوان آب هم رویش! و خودم را مقصر اوضاعِ پیش آمده مى‌دانستم و وجدانم شعله‌ور می‌شد. اما حالا فهمیده‌ام که دارند مغلطه‌ی افلاطونی و سفسطه‌ی ارسطویی می‌کنند! این را گفتم که شما فریبشان را نخورید! یا لااقل اگر خورید از رویش آب نخورید، بلکه نوشابه‌ی مشکی‌ پپسی جعبه‌ای بخورید تا بشورد و ببرد! و اثری از خود باقی نگذارد.

حالا که رازی بدین عظمت با شما در میان گذاردم؛ بروید در همان جیب که پیش از این عرض کردم فرو روید، انسان های کارنابلد دست از پا درازتر را شناسایی کنید، در ذهنتان مذاکرات مصالحت‌آمیزی به راه بیندازید(یاد بگیرید مذاکرات داخلی حتی اگر ذهنی باشند هم باید مصالحت آمیز باشند). با ایشان سخن بگویید و در نهایت، یک نتیجه‌‌ی شایسته و به‌حق بگیرید و در هر حیطه که با این عزیزان مواجهید، اقدامات صحیح، به دور از افراط و تفریط و در مسیر اهداف والای نهاد مربوطه انجام دهید. بی‌آنکه توجهی به تهدیدهای آبکی و ترعیب‌های ناشیانه‌ی ایشان داشته باشید.

 

#تبلور_مهر